kodu yazdim ve bastim tusa
kapiya abandim ezbere bir hareketle
ve yine ikinci saldirmamda acildi onumde
karanlik koridor
yerlerde kirmizi halilar, merdivenlerde deva eden
ve iki kisilik bir asansor
cantamla zor sigdigim
yol boyu aglamadim
yol boyu goz yaslarimi eve sakladim
pizza ve kirmizi sarapla iyi giderler
belki bir de filim attiririm
programdan bol birsey yok cikmak istesem
ama herseyin manasini kaybettigi noktadayim
yanimda metroda kitap okuyordu bir adam
içimden (hemde baya içten) “okusan ne olacak”
diye geçirmisim
hemde baya içten !
eglenmek neki?
Baskalari ile vakit geçirmek, ortamda Kabul gormek, ilgi gormek, begenilmek
Onlardan biri olmak… onlar
Hep sevilmek, arzulanmak konu baslkikli bir gazetenin sayfalari arasinda yasiyoruz
Atliyoruz ekonomiden paparazzi’ye, metro grevlerinden festivallere
Toplum psikolojisinden, aids’e care arayan bilim adamlarinin maddi ihtiyaçlarina
Tam son sayfaya geliyoruzki ertesi gunun baskisi yetisiyor ayagimizin altindaki bosluga
Hava durumu ve fal sayfasi en çok okunanlar… bunlar tabii asil onemli konular
Gozlerimiz, vucudumuzun dengesi surekli bir teknolojik alet yayinlarinin etkisinin altinda
Yigoruz, içiyoruz, siçiyoruz, sevisiyoruz sevgili ve sevgisizlerle
Hasta oluyoruz, dusunuyoruz, felsefe yapiyoruz, unutuyoruz
Ve herkesin dustugu hatalara dusup
Bulunmus buluslari yeniden kesfediyoruz
Ve bir anda hersey siyah bir sayfa gibi beliriyor onumuzde
Kelimeler oyle dolmuski bir tek sayfaya
Simsiyah olmus yuzu, kalmamis yazacak tek bir nokta
Ama biz hala yaziyoruz suursuzca
Arada bir silgiyi darbesi ile yer açiyoruz
Gri ile idare ediyoruz
Sonra hoop geliyor yeni bir baski ayagimizin altina
Otobus degistirir gibi yeni gunlere yeni konular ve yeni neseler ile sicriyoruz
Her birimiz super oyunculariz
Mutlulugu oynamak bizim elimizde
Bunu arada bir unutuveriyoruz
No comments:
Post a Comment