çok bilmisler

Kollarimi açtim sarildim tren raylarina
Eteklerimi topladim bir yandanda
Dantellerim, tüllerim var
Pek sikim, pek sirinim
Kisa tirnaklarimda bordo ojelerimle gitar çalar gibi çaliyorum ilik demirleri
Notalarim sokak oluyor, sehirler oluyorlar,
Roma, Floransa, Marsilya, Lyon, Paris, Londra, Saaaaaao Paulo
Trenler geçti uzerimizden
Makyajim ruzgarla tazeleniyor
Ciddiyetim bozulmuyor hayata karsi
Yuzum geriliyor, kalbim sakin
Gozlerim kara kara guluyor
Artik biliyorum
Inaniyorum hikayelere
Hem yaziyorum hem okuyorum
Hemde ne hikayeler :
Sapkalar beyfendiler hanimefendiler var,
Roller var, sasirtici kotuler var,
Lezzetli karakterler,
Her biri bir bulmaca kederliler, tutkulular,
Hepsi tek tek efsaneler…
Uzerimizden bir semfoni orkestrasi geçiyor !
Ve gicik bir maske gibi tebessum etmeye devam ediyoruz…
Ama biz çok sey biliyoruz !
Birer sandigiz, hazineyiz…
Tebessumlerimiz dalga dalga kahkahalar barindiriyor.
Bizler tahammul edebileceginden çok sey biliyoruz !
Ormanlardan, sehirlerden geçiyor raylar…
Ve raylar ulasamiyor heryere, yollara yayan devam ediyoruz.
Yeni seyler ogreniyoruz.
Bilgimiz arttikça siritiyoruz.
Anahtarlariz herbirimiz.
Bizler gicik maskeleriz.
Maskeler bizim tenimiz.
Yalanci degil, çok güçlüyüz biz.