Benim gozumde 24'e bastin bugün Aydin bey
Anlattiginiz miladimdan onceki anilariniz roman bana
Gozlerin yeri geldi catik kaslarin altindan uyardi
Yeri geldi titreyen bir perde arasindan uzandi
Bazen nese ile, bazen tedirginlik ile agladi
Ama sen karsimda gordugum bir insan degilsin.
Sen babam,
Benim ulkem, benim kimligim, dogdugum yer
Sen benim inancim, dinimsin.
Herkes baba olabilir ama..
Herkes Baba olamaz.
Sen hem koklu bir agac hemde hic gidilmemis yerlere ucusan bir polen
olabilmeyi temsilen
nefes aliyorsun kalbimde
ve o insan olmayi cok iyi bilisinle,
nefes veriyorsun yuregime
Sen her renk baktin bana
Herseyimi gormeyip duymamayi kabul ederek
Sen kendini her zaman verdin bana
kendim olma hakkini da birakarak avucuma
Biz iki ayri dunya,
Ikimizde hem volkan, hem karinca
Hemde itiraf edelim, pembe pamuk helva
Aydin Ertan deyince benim gozlerimde Ataturk canlanir
Kelimeler en iyi dostum olsada, sozlerim heyecanlanir
Ne Tanrimin, ne Atamin nede senin golgende
mukkemel'e ulasmayi amaçlayamam
ama hep sizin izinizde iyi'ye ugrasirim
Seni cok seviyorum
Ailemizi sevdikçe ben daha iyi bir insan oluyorum
Felsefe derki her insan bencildir
kendi icin sever, kendi icin uzulur
Sizi kendim biliyorum
Ben ancak sizin icin sever, size uzulurum
No comments:
Post a Comment