Nefesim... korkuyor

Dunya
Aslinda milyarlarca dunyadan olusuyormus
Herkes konusuyormus
Televizyonda, bir guzellik kralicesi, ne zor yollardan gecerek tacina kavustugunu anlatiyormus
Televizyonu bircok genc kiz seyrediyormus, onlar kizi degil, hayallerini izliyormus
Seyreden erkekler de kizi degil, hayallerini izliyormus
Pek fazla kimse kimseyi gormuyormus bu dunyada
Oysa herkes gorunmek istiyormus

Hic asik oldunmu diye soruyormus askerler birbirlerine
Ask… hemcinslerinle kapali kaldigin bir acik alanda… cok anlam kazaniyormus
Prenseslerin yasadigi satolar kadar masal, o kadar dusuncesi purussuz oluyormus
Erler, kizlar bir yerlerde guzel olsun, kralice olsun diye savasiyormus
Savas oldugunu bilen ama aslinda bilmeyen prensesler ise
Biraz kafa yorduklarinda, bu durumun garipligine
Deney faresi gibi kavusamayacaklari bir peynirin pesinden kosmanin anlami olmadigina karar verip
Donuyorlarmis, korlerin ve sagirlarin birbirlerini agirladigi sehir hayatlarina

Birileri, biryerlerde,
Sevgilin, kardesin, cocugun, arkadasin, kuzenin, yada kendin olan o birileri
Hic olmadiklari kadar insan olup, organlarinin herbirinin varolus nedenlerini
Ve artik varolmadiklarinda eksikliklerinin ne denli hissedildigini kavrarken
Renklerin hic turizm acisindan secmedikleri bolgelerinde dunyanin
Bir garip tekduzeligin ortasinda, kendilerini kaybedip, dusmanlari buluyormus
Sessizligi sevmiyorlarmis ama duyacaklarindan korkuyorlarmis
Klostrofobi yasadiklarini zannederken, gercegi yasiyorlarmis

Ve biryerlerde bir prenses, yeterince zayif olmadigi icin intihar ediyormus
Mutsuzmus gercekten, onunkide bir baska dunyaymis

Hayati cok seven ben, kendime herseyi hak gormek isteyen ben,
Para kazanmak, sevgili edinmek, tatillere cikmak, guzel giyinmek isteyen ben
Aslinda ayip birsey istemeyen ben
Olmek istemeyen ben
Butun renkleri onlardan calan ve biz, prenseslere veren dunyada
Bir labirentin icinde cember cizerken
Aldigim
nefese anlam
veremiyorum